Je rent naar het einde of naar wat je ook zoekt.
Met een knaak in je hand en bloed in je onderbroek.
Het is veels te laat, ik ben veel te kwaad en voor veel te weinig veel te hard genaaid.
Ik moet ervan kotsen.
Alsjeblieft verlos me.
Ik moet ervan kotsen.
Maar we blijven botsen.
Ik moet kotsen van het pluggen en pijpen bij de wereld draait door.
Het zeuren en zuigen tussen Geer en Goor.
Door ongeluk en onbegrip getekende gezichten.
All-Star kutcoupe, strakke broek nichten.
Verplichte bezoekjes, koffie en koekjes,
linnen broekjes, whatsappen in hoekjes.
Met wijven die zeiken en overdrijven.
Ik krijg geen stijve, ik ga over lijken.
Met je Trump, Obama, kalifaat, drama,
Wilders, moslimhaat, intifada.
Ik moet ervan kotsen, alsjeblieft verlos me.
Allemaal een mening, we blijven botsen.
Niet alleen anderen. Van A tot Z, van links naar rechts,
iedereen en alles heeft pech.
Ook al scheer ik me glad, ga ik twee keer in bad.
Je ruikt mn zwakte, mn kutkarakter.
Ik had het ooit goed, maar ook dat moest gaan.
Geluk? Dat mag niet bestaan.
Ik heb genoeg gezegd, genoeg gedaan.
Ben vaak veel te ver gegaan,
ook daar had ik schijt aan!
Ik haat mezelf, haat het publiek.
Iedereen is uniek, maar toch ook weer niet.
Je kan er tegen vechten, maar wat doe je eraan?
In plaats van de slechten, gaan de goeden eraan.
Ik haat dit land, de zee, het zand in je ogen, de bullshit in de krant!
Elk nummer is een knokpartij; fuck jou, fuck mij
en meteen de hele teringzooi erbij!
Het is veel te laat, ik ben veel te kwaad en voor veel te weinig veel te hard genaaid.
Blackened hardcore with the sheer heady power of stadium crust and the glacial melodies of second-wave black metal. Bandcamp New & Notable Oct 10, 2023