Het is geen geheim dat we zijn wat we zijn.
Met olifanten in kamers, met ruis op de lijn.
En het komt dan ook hopelijk niet als een schok
dat ik, ondanks de tijd en je afwezigheid, dat ik kok.
Van je ware aard.
Van je nagepraat.
Van je gare taart.
Je gematenaai,
maar ik maintiendrai.
Ik drink je bloed en de haat wordt gevoed.
Niks vergeten, vergeven en je maakt het niet goed met een
bulldozer en een zeecontainer zand erover.
Af en toe vang ik een glimp van je op.
Van je listige leven, je kleurloze kop.
Lachen in m'n bek, haha, ik ben niet achterlijk.
Haten wordt nu wel belachelijk makkelijk.
Eindelijk. Opgetiefd.
Waag het niet.
Alsjeblieft.
Laat me je haten.
Laat me je haten.
Laat me je haten.
Laat me je haten.
Niks te bepraten.
Laat me je in stilte haten.
Blackened hardcore with the sheer heady power of stadium crust and the glacial melodies of second-wave black metal. Bandcamp New & Notable Oct 10, 2023